Choroba Hashimoto – Wywiad z dr Jakubem Pobłockim
Choroba Hashimoto, czyli przewlekłe autoimmunizacyjne zapalenie tarczycy. Wywiad z endokrynologiem, współpracującym z Centrum Medyczne Dobra – lekarzem Jakubem Pobłockim.
Centrum Medyczne Dobra w zakresie endokrynologii oferuje: konsultacje specjalistyczne, USG tarczycy a także biopsje tarczycy.
Zapraszamy do umówienia się na termin wizyty.
Rejestracja tel. 91 45 39 500 czynna w godz. 13-19 (pn-pt) lub rejestracja@cmdobra.pl
Centrum Medyczne Dobra: Co to jest choroba Hashimoto?
Dr Jakub Pobłocki.: Choroba Hashimoto, czyli przewlekłe autoimmunizacyjne zapalenie tarczycy, jest chorobą przewlekłą o podłożu autoimmunizacyjnym. W warunkach prawidłowych układ immunologiczny chroni organizm przed narażeniem na szkodliwe czynniki zewnętrzne takie jak np. bakterie, wirusy czy grzyby. W przypadku tej jednostki chorobowej w wyniku nieprawidłowej aktywacji układu immunologicznego dochodzi do powstawania przeciwciał przeciwko elementom własnej tarczycy, czyli do autoagresji. W konsekwencji dochodzi do stopniowego (przez lata) uszkodzenia tarczycy i zmniejszenia produkcji hormonów produkowanych przez tarczcę.
CMD: Kto jest szczególnie narażony na chorobę Hashimoto?
Dr J.P.: Niedoczynność tarczycy jest często spotykanym zaburzeniem czynności tarczycy – występuje u około 5% dorosłych kobiet i około 1% mężczyzn, a choroba Hashimoto należy właśnie do jednej z najczęstszych przyczyn niedoczynności tarczycy i występuję u osób ku temu predysponowanych. Choroba Hashimoto może pojawić się w każdym wieku, zarówno u kobiet i mężczyzn, choć statystyki pokazują, iż częstość jej występowania wyraźnie wzrasta wraz z wiekiem, zwłaszcza w grupie osób po 60 r.ż. Na szczególną uwagę zasługuje fakt możliwości współistnienia choroby Hashimoto z innymi chorobami autoimmunologicznymi np. chorobą Addisona (niedoczynnością kory nadnerczy), cukrzycą typu 1, celikią, reumatoidalnym zapaleniem stawów, łuszczycą, bielactwem, niedokrwistością Addisona-Biermera, przedwczesnym wygasaniem funkcji jajników i wieloma innymi.
CMD: Jakie oznaki dawane przez organizm powinny niepokoić?
Dr J.P.: Do najczęstszych objawów, mogących sugerować niedoczynność tarczycy należą:
- przybieranie na wadze, pomimo dbania o zdrową dietę i stosowania wysiłku fizycznego
- zmęczenie
- obniżony nastój, zmęczenie
- smutek i przygnębienie
- zaburzenia snu
- nadmierna suchość skóry, łamliwe i kruche włosy oraz paznokcie
- zaburzenia miesiączkowania – wydłużona, obfita, nieregularna menstruacja
- trudności z zajściem w ciążę
- obniżenie libido
- zaburzenia erekcji u mężczyzn
- zaparcia
- uczucie zimna
- bóle mięśni i stawów oraz pogorszenie tolerancji wysiłku fizycznego
Dr J.P.: W przypadku wystąpienia objawów wskazujących na niedoczynność tarczycy należy się zgłosić do lekarza rodzinnego, który po badaniu lekarskim (po zebraniu wywiadu i badaniu) zdecyduje o konieczności oznaczenia stężenia TSH. Należy pamiętać, iż samo badanie TSH nie wystarcza i należy oznaczyć również fT3 oraz fT4. Okresową kontrolę stężenia TSH, fT3 i fT4 należy wykonywać u osób, u których w rodzinie rozpoznawano chorobę Hashimoto, a także u osób z innymi chorobami autoimmunologicznymi. Niezwykle ważne jest rozpoznanie niedoczynności tarczycy u kobiet planujących ciążę, ponieważ jest to niekorzystne zarówno dla matki, jak i dla rozwijającego się płodu. Dlatego też u każdej kobiety planującej ciążę i będącej w ciąży powinno się wykonać badania przesiewowe w kierunku niedoczynności tarczycy – TSH, fT3 i fT4.
CMD: Jakie badania są niezbędne dla potwierdzenia choroby Hashimoto?
Dr J.P.: Endokrynolog z pewnością zleci wykonanie badań hormonalnych, oznaczenie stężenia przeciwciał przeciwtarczycowych w surowicy krwi (zwykle przeciwciał przeciwko tyreoperoksydazie (anty-TPO) oraz przeciwko tyreoglobulinie (anty-TG)) oraz wykona usg tarczycy. Niekiedy w przypadku współwystępowania zmian ogniskowych w tarczycy, nazywanych przez pacjentów guzkami, konieczne może okazać się wykonanie biopsji cienkoigłowej (nakłucia zmiany – guzka).
Dr J.P.: Niestety, obecnie nie znamy skutecznej metody leczenia przewlekłego autoimmunizacyjnego procesu zapalnego toczącego się w tarczycy, które zahamowałoby proces jej niszczenia. Z tego też powodu terapia choroby Hashimoto polega głównie na leczeniu konsekwencji choroby, czyli niedoczynności tarczycy i polega ona na przyjmowaniu brakujących hormonów tarczycy. Regularne przyjmowanie brakujących hormonów tarczycy prowadzi do normalizacji stężenia TSH i powrotu zdrowia. Większość chorych można leczyć ambulatoryjnie. U osób z bardzo ciężką niedoczynnością tarczycy lub ze współistniejącymi poważnymi chorobami (np. ciężka choroba serca) początkowo konieczne może być leczenie w szpitalu.
Dr J.P.: Bardzo istotnym elementem leczenia każdej choroby jest zdrowa dieta, w tym również choroby Hashimoto, powinna ona uwzględniać pewne restrykcje żywieniowe oraz być bogata w produkty zawierające m.in. selen. Nie jestem przeciwnikiem podejmowania przez pacjentów prób stosowania różnych rodzajów rozsądnie prowadzonych diet, niemniej jednak nie ma na chwilę obecną dowodów na to, aby jedna konkretna dieta dla wszystkich pacjentów z chorobą Hashimoto przynosiła pożądany efekt.
Dr J.P.: Na chwilę obecną nie znamy lek czy też metody postępowania, która pozwoliłaby na całkowite wyleczenie z choroby Hashimoto. W przypadku pacjentów z tą chorobą i niedoczynnością tarczycy konieczne jest przewlekłe przyjmowanie hormonu tarczycy, zwykle przez całe życie, co przywraca prawidłowe funkcjonowanie organizmu oraz pozwala na prowadzenie normalnego życia.
