#OkiemSpecjalisty: Dlaczego boli pięta? Czy zawsze należy udać się do lekarza?
Na te pytania w cyklu #OkiemSpecjalisty odpowiada specjalista ortopedii i traumatologii narządu ruchu – dr Krzysztof Pobłocki.
Bóle pięty należą do najczęstszych dolegliwości w obrębie stopy. Mogą one pojawiać się zarówno pod piętą (częściej), jak i tuż powyżej pięty – od tylnej strony stopy.
Najczęstszą przyczyną bólu pięty jest zapalenie rozcięgna podeszwowego, które – posiadając trzy części (przyśrodkową, boczną i centralną) – rozciąga się od guza piętowego i dochodzi nawet do paliczków stopy. I właśnie ten segment centralny powoduje największe dolegliwości. Znakomita część chorych twierdzi, że ma tzw. „ostrogi piętowe”, chociaż tylko u około połowy chorych z zapalaniem rozcięgna podeszwowego występują zwapnienia w tej części ciała. Problem zapalenia rozcięgna podeszwowego występuje u kobiet i mężczyzn, częściej u osób pracujących na stojąco i otyłych.
Typowy ból lokalizuje się pod piętą i najbardziej dokucza przy pierwszych porannych krokach, zwykle trochę ustępuje podczas chodzenia, żeby nawrócić po dłuższym wysiłku i przeszywać właściwie całą stopę.
Jak w takim razie postępować, gdy stwierdzimy u siebie powyższe objawy?
Dość często dolegliwości ustępują same w ciągu kilku dni i nie wymagają specjalnego postępowania (zwykle wystarczają „domowe sposoby”, odpoczynek i żele przeciwbólowe czy leki przeciwzapalne dostępne bez recepty).
Jednak, jeżeli w ciągu około dwóch tygodni dolegliwości nie ustąpią, należy rozważyć wizytę u lekarza ortopedy, który rozpozna zapalenie rozcięgna podeszwowego na podstawie wywiadu z chorym i badania stopy, ale może też zlecić dodatkowe badania obrazowe (np. RTG czy USG) lub badania laboratoryjne.
Sposobów postępowania w tym przypadku jest sporo – od wspomnianych już leków przeciwzapalnych, przez stosowanie odpowiednich wkładek odciążających piętę do różnego rodzaju iniekcji (np.osocza bogatopłytkowego, białek przeciwzapalnych czy komórek mezenchymalnych), a w ostateczności nawet leczenie operacyjne. Decyzję o zasadności zastosowania powyższych metod podejmie lekarz po rozmowie z chorym.
Z pewnością nie można zapomnieć tutaj o zastosowaniu szeroko pojętej rehabilitacji – różnego rodzaju masażach, ćwiczeniach rozciągowych czy metodzie tapingu.
