Teleporada

Redaktor
Posted in Poradnik Pacjenta

Teleporada

Informujemy o usługach z wykorzystaniem systemów teleinformatycznych dla pacjentów Centrum Medycznego Dobra.

TELEPORADA – konsultacja telefoniczna specjalisty, w trakcie której lekarz:

  • omówi Państwa problem medyczny
  • wystawi e-receptę lub e-zwolnienie
  • prześle Państwu drogą mailową w pliku PDF zalecenia
teleporada

TELEPORADA – krok po kroku

1. Zapoznaj się z Regulaminem teleporady.

1. Teleporada udzielana jest za pośrednictwem systemów informatycznych, lekarz kontaktuje się z pacjentem telefonicznie, przebieg konsultacji jest dokumentowany w historii zdrowia i choroby pacjenta w bazie informatycznej Centrum Medycznego Dobra.

2. Usługi „Teleporada”  są płatne. 

3. Aby skorzystać z usługi „teleporada” należy:
   – skontaktować się telefonicznie z Rejestracją Centrum Medycznego Dobra od poniedziałku do piątku w godzinach 14.00-17.00 lub poprzez formularz kontaktowy dostępny na stronie internetowej Centrum Medycznego Dobra albo drogą mailową: rejestracja@cmdobra.pl.
   – opłacić usługę przelewem na konto Centrum Medycznego Dobra – numer konta: 76 1910 1048 2207 0010 8443 0001.
   – przesłać mailem potwierdzenie przelewu. Dodatkowo w mailu należy zawrzeć akceptację Regulaminu oraz ewentualne wyniki badań, które będą wykorzystane podczas konsultacji, a zostaną załączone do dokumentacji elektronicznej pacjenta. 
   – rejestracja potwierdzi w porozumieniu z pacjentem termin realizacji teleporady.
   – w wyznaczonym terminie lekarz kontaktuje się z pacjentem telefonicznie, przebieg konsultacji jest dokumentowany w historii zdrowia i choroby pacjenta w naszej bazie informatycznej.

4.     Podczas rozmowy telefonicznej specjalista Centrum Medycznego Dobra identyfikuje tożsamość pacjenta.

5.     Teleporada odbywa się w oparciu o dostępną w bazie Centrum Medycznego Dobra dokumentację medyczną. Zakres teleporady:
   – porada medyczna
   – modyfikacja ustalonego podczas poprzednich konsultacji planu leczenia
   – e-recepta
   – e-zwolnienie

6.     Weryfikacja uprawnienia pacjenta do refundacji leków odbywa się poprzez system Ewuś. W przypadku braku potwierdzenia ubezpieczenia zdrowotnego recepty wypisywane będą z odpłatnością 100%.

7.     Lekarz specjalista decyduje o wskazaniach do wystawienia e-zwolnienia.

8.     Lekarz specjalista decyduje o konieczności zgłoszenia się na konsultację osobiście do Centrum Medycznego Dobra.

9.     Lekarz specjalista może zalecić pacjentowi wezwanie pogotowia ratunkowego, zgłoszenie się do szpitala oraz zawiadomienie służb sanitaranych.

10.  Maksymalny czas trwania teleporady to 20 minut. Lekarz ma prawo poinformować pacjenta o zakończeniu czasu teleporady.

11. Pacjent, korzystając z usługi teleporady, wyraża zgodę na dołączenie przesłanych drogą mailową dokumentów do dokumentacji medycznej.

12. Pacjent zobowiązuje się do oczekiwania na kontakt specjalisty w wyznaczonym czasie. Lekarz dokona trzech prób połączenia z pacjentem. W przypadku trudności technicznych podczas rozmowy telefonicznej i zerwania połączenia, pacjent oczekuje na ponowny kontakt lekarza, nie blokując linii telefonicznej.

13. Lekarz ma prawo przerwać połączenie, jeśli pacjent używał będzie zwrotów powszechnie uznanych za obraźliwe i niecenzuralne.

2. Skontaktuj się z rejestracją CMD w godzinach 9.00 – 19.00 (pn-pt): telefonicznie 91 45 39 500 lub przez nasz formularz kontaktowy. Otrzymasz wstępny termin porady.

Formularz kontaktowy

3. Opłać teleporadę przelewem na konto CMD – numer konta: 76 1910 1048 2207 0010 8443 0001.

4. Wyślij mailem (rejestracja@cmdobra.pl) potwierdzenie przelewu.

     W tym mailu napisz nam, że akceptujesz warunki Regulaminu. Jeśli chcesz, aby lekarz obejrzał wyniki Twoich badań, również wyślij je nam mailem. Rejestracja po otrzymaniu Twojego maila potwierdzi termin realizacji teleporady.

Ważne informacje dotyczące koronawirusa

Redaktor
Posted in Aktualności

W związku z obecnym zagrożeniem epidemiologicznym,
prosimy naszych pacjentów o odpowiedzialność i rozwagę w planowaniu konsultacji lekarskich. Jeśli konsultacja nie jest pilna, zostaniecie Państwo poproszeni o przełożenie jej terminu. Jeśli występuje u Państwa gorączka, kaszel lub inne objawy infekcji, przełóżcie Państwo TELEFONICZNIE (91 45 39 500) termin wizyty.

 

Co robić w razie podejrzenia infekcji?

Jeśli masz objawy lekkiej infekcji układu oddechowego i nie podróżowałeś w ciągu ostatnich 14 dni do kraju, w którym występują zachorowania na koronawirusa SARS-CoV-2, pamiętaj o stosowaniu podstawowych zasad ochrony podczas kaszlu, kichania oraz higieny rąk i pozostań w domu do czasu powrotu do zdrowia.

Jeśli masz objawy ostrej infekcji układu oddechowego:

  • gorączka

  • kaszel

  • duszność

  • bóle mięśni

ORAZ      przebywałeś ostatnio w regionie, gdzie występują przypadki zakażenia koronawirusem lub miałeś bliski kontakt z osobą zakażoną:

         -> powiadom o tym TELEFONICZNIE najbliższą Stację Sanitarno-epidemiologiczną, nr tel. 668 332 486  

lub

          -> zgłoś się bezpośrednio do najbliższego oddziału obserwacyjnego zakaźnego, gdzie zostanie określony tryb postępowania medycznego:

               Samodzielny Publiczny Wojewódzki Szpital Zespolony, ul. Arkońska 4, Punkt Przyjęć Zakaźny, budynek J.

Nie używaj transportu publicznego! Wizyta w innej placówce medycznej, nieposiadającej odpowiedniego zaplecza, naraża na zakażenie innych pacjentów oraz personel medyczny.

Zasady postępowania mające na celu ograniczenie rozprzestrzeniania koronawirusa

  • Często myj ręce, używając mydła i wody.
  • Korzystaj z płynów do dezynfekcji rąk, jeśli znajdujesz się w miejscach publicznych, gdzie dotykałeś powierzchni dostępnych dla innych.
  • Jeśli kaszlesz, zakrywaj usta i nos zgiętym łokciem lub jednorazową chusteczką, którą natychmiast wrzucaj do zamykanego kosza, po czym od razu umyj ręce.
  • Zachowaj minimum 1,5 m odległości od osób, które kaszlą lub kichają.
  • Unikaj dużych skupisk ludzi, zatłoczonych pomieszczeń.

Eksperci NIE ZALECAJĄ powszechnego używania maseczek ochronnych przez osoby zdrowe w ramach zapobiegania infekcji. Używaj maseczek tylko wtedy, gdy masz objawy ze strony układu oddechowego (kaszel, kichanie) lub podejrzewasz u siebie infekcję SARS-CoV-2, bądź opiekujesz się osobą z podejrzeniem infekcji SARS-CoV-2

W Walentynki zadbaj o serce z Centrum Medycznym Dobra

Redaktor
Posted in Aktualności

W Walentynki zadbaj o serce z Centrum Medycznym Dobra

Kochasz? Jeśli tak, to z całą pewnością Walentynki są jednym z ważniejszych dni w roku, kiedy możesz to okazać. Myśląc o Dniu Zakochanych często mamy na myśli swoją drugą połówkę. Ale Walentynki to również doskonały czas do powiedzenia „kocham” – Mamie, Tacie, Dziadkom, czy Rodzeństwu. 
Pamiętaj, że Ich serca biją na co dzień również dla Ciebie. Zadbaj, by były zdrowe, mocne i gotowe do wytężonej pracy.

Co dobrze wpływa na nasze serce?

  •  Korzystnie serce wpływa dieta bogata w ryby – jest doskonałym źródłem kwasów omega-3, witaminy E oraz mikro- i makroelementów. Dieta bogata w te składniki powoduje m.in. zmniejszenie prawdopodobieństwa miażdżycy, a co za tym idzie zatorów i zawałów.

  • U osób palących papierosy kluczową rolę pełni rzucenie nałogu. Miażdżyca, będąca w dużej mierze skutkiem palenia papierosów, jest główną przyczyną choroby wieńcowej i zawału serca.

  • Wpływ regularnej aktywności fizycznej na serce jest dobrze udowodniony naukowo. Osoby wykonujące przynajmniej 3-4 razy w tygodniu treningi podlegające na przyjnajmniej szybszym marszu, jeździe na rowerze, czy ćwiczeniach grupowych, nie tylko dużo rzadziej doznają zawału serca, czy udaru mózgu, ale w istotnym statystycznie stopniu w mniejszym stopniu zapadają na nowotwory, czy chorobę Alzheimera, niż ich nieaktywni rówieśnicy.

  • Regularne badania lekarskie, obejmujące konsultacje, badanie EKG, czy poziomu cholesterolu po 40 rż, pozwala na wczesne wykrywanie chorób sercowo-naczyniowych i co za tym idzie ich skuteczniejsze leczenie.

Walentynki mogą być taką szczególną okazją do zerwania z zabójczym nałogiem palenia papierosów, rozpoczęcia regularnych ćwiczeń, czy wykonania długo odkładanych badań lekarskich.

Kardiolodzy Centrum Medycznego Dobra proponują pełen pakiet badań w prewencji chorób sercowo-naczyniowych. Zapraszamy do umówienia się na wizytę tel. 91 45 39 500 w godz. 13-19 (pn-pt) lub rejestracja@cmdobra.pl

Warsztaty dla Mam

Redaktor
Posted in Aktualności

Styczniowe warsztaty dla Mam

  

28 stycznia zapraszamy na warsztaty dla młodych Mam:

  • godz. 10:00: Koniec “mlecznej drogi” – jak zakończyć karmienie piersią?
  • godz. 11:00: Brzuch po ciąży – warsztaty z fizjoterapeutką uroginekologiczną
 

Czas trwania zajęć: 1 godzina
Koszt udziału w zajęciach: 60 zł
Zapisy: prosimy o kontakt z rejestracją tel. 91 45 39 500 w godz. 13-19 (pn-pt) lub rejestracja@cmdobra.pl

Koniec “mlecznej drogi” – jak zakończyć karmienie piersią?

Karmienie piersią towarzyszyło Ci przez ostatnie miesiące lub nawet lata? Czerpałaś z tego ogromną przyjemność, bo wiesz, że Twoje dziecko dostało wszystko co najlepsze… ale czujesz, że to już “ten moment” i czas pożegnać karmienie piersią… bo wracasz do pracy albo zwyczajnie CHCESZ łagodnie zakończyć “mleczna drogę”.

Jak to zrobić? Na te i inne pytania odpowie Małgorzata Szmygin – Certyfikowany Doradca Laktacyjny.

W programie warsztatów:
• odstawienie i samoodstawienie się od piersi
• gotowość dziecka – gotowość matki
• jak długo karmić piersią
• czy na pewno chcę odstawić dziecko od piersi
• jak wrócić do pracy i nie zakończyć karmienia piersią

mgr Małgorzata Szmygin – Certyfikowany Doradca Laktacyjny CDL, dietetyk, doula, lic. fizjoterapeuta, edukator w zakresie opieki okołoporodowej. Prywatnie – mama trójki wykarmionej piersią.

Brzuch po ciąży – warsztaty z fizjoterapeutką uroginekologiczną
dla kobiet w ciąży i po porodzie

Jeśli od porodu minęło sporo czasu – Twój brzuch w dalszym ciągu jest duży, a ćwiczenia nie przynoszą oczekiwanych efektów, to spotkanie może Ci się przydać.
Jeśli natomiast dopiero po raz pierwszy będziesz Mamą i chcesz uniknąć lub zmniejszyć ryzyko rozstępu mięśnia prostego brzucha – zapraszamy.

Podczas warsztatów dowiesz się:
• Dlaczego NIE WARTO nosić pasa poporodowego?
• Czym jest rozstęp mięśnia prostego brzucha?
• Jak sprawdzić, czy masz rozstęp mięśnia prostego brzucha.
• Dlaczego rozstęp mięśnia prostego brzucha jest dla nas kobiet niebezpieczny?
• Co zrobić, aby Twój brzuch po porodzie nie wyglądał, jakbyś nadal była w ciąży?
• …a jeśli już tak wygląda co możesz z tym zrobić?
• Dowiesz się, co wspólnego mają ból kręgosłupa/nietrzymanie moczu/dysfunkcje seksualne z rozstępem mięśnia prostego brzucha?
*Podczas warsztatów istnieje możliwość obejrzenia brzucha przez fizjoterapeutkę.

Magdalena Mackiewicz – fizjoterapeutka, absolwentka studiów licencjackich na kierunku Fizjoterapia w Wyższej Szkole Edukacji i Terapii w Szczecinie oraz Studiów Podyplomowych w Poznaniu na kierunku: Holistyczna Opieka Okołoporodowa, mama pięcioletniego Artura.
Na co dzień pracuje z kobietami pomagając im w problemach intymnych: nietrzymanie moczu/gazów/stolca, obniżenie narządów miednicy mniejszej pochwy/pęcherza/macicy/odbytnicy, bolesności przy współżyciu, braku orgazmu, bolesnych miesiączkach, zaburzeniach miesiączkowania. Zajmuje się również przygotowaniem do porodu przez cesarskie cięcie i siłami natury, a także wspiera powrót do sprawności pracując z ciałem i brzuchem po porodzie oraz bliznami. Swoją pracę uwielbia i wkłada w to co robi dużo serca, aby kobietom żyło się dobrze.

Diabetologia

webmaster
Posted in Poradnik Pacjenta

Diabetologia

Cukrzyca typu 2 jest najczęstszą chorobą metaboliczną, zaliczaną do grupy chorób cywilizacyjnych. 
U podstaw tego schorzenia leży tzw. insulinooporność, czyli zmniejszona wrażliwość tkanek na działanie insuliny.
W rozwoju cukrzycy typu 2 biorą udział czynniki: genetyczny, na który nie mamy wpływu oraz środowiskowy – otyłość, która wynika ze stylu życia i może ulec zmianie na skutek prawidłowego postępowania. 
Zwykle dotyczy osób w starszym wieku, jednak ze względu na epidemię otyłości moment zachorowania znacznie się obniżył i obecnie coraz częściej występuje ona u młodych otyłych osób.
 

Następujące objawy powinny skłonić pacjenta do wizyty u lekarza:

  • wzmożone pragnienie,
  • oddawanie dużej ilości moczu,
  • osłabienie,
  • infekcje układu moczowego,
  • utrata masy ciała
  • stwierdzenie podwyższonego poziomu glukozy (pow. 100 mg/dl na czczo)

Przebieg może być podstępny, często rozpoznaje się ją w momencie, gdy stwierdza się już zaawansowane powikłania – retinopatię cukrzycową, nefropatię cukrzycową, neuropatię cukrzycową, a także choroby układu krążenia – z chorobą niedokrwienną serca, zawałem mięśnia sercowego i udarem mózgu na czele.


Mimo ogromnego postępu w leczeniu cukrzycy, nadal najczęstszą przyczyną amputacji kończyn jest stopa cukrzycowa, a nefropatia cukrzycowa uznawana jest za najczęstszą przyczynę schyłkowej niewydolności nerek.


Głównymi czynnikami ryzyka rozwoju późnych powikłań cukrzycy są: przewlekła hiperglikemia, duże wahania glikemii w krótkim czasie, nadciśnienie tętnicze oraz podwyższone stężenie cholesterolu i lipidów. Dlatego pacjenci chorujący na cukrzycę powinni starć się o jak najlepsze wyrównanie tych parametrów.

Dzisiaj dzięki zaawansowanej samokontroli, szeroko zakrojonej kampanii edukacyjnej, zmierzającej do wczesnego wdrożenia odpowiedniej diety i zwiększeniu aktywności fizycznej, a także dzięki nowoczesnym lekom, mamy realne szanse, by do powikłań nie dopuścić.

Podczas wizyty lekarz dąży do oceny:

  •  typu cukrzycy
  • czasu trwania choroby
  • rodzaju leczenia, jeśli pacjent był już wcześniej leczony
  •  wartości poziomu glikemii, mierzonych samodzielnie przez pacjenta w domu – na czczo i po posiłkach
  • badań laboratoryjnych: hemoglobiny glikowanej (HbA1C), lipidogramu, poziomu kreatyniny

Nasz zespół:
dr n. med. Joanna Dziwura-Ogonowska – specjalista diabetologii, hipertensjologii, chorób wewnętrznych
mgr Agnieszka Zielińska – dietetyk
dr n. zdr. Anna Mikołajczyk-Kocięcka – rehabilitant

Zapraszamy do rejestracji tel. 91 45 39 500 w godzinach 13.00-19.00 (pn-pt).

Choroba Hashimoto – Wywiad z dr Jakubem Pobłockim

webmaster
Posted in Poradnik Pacjenta

Choroba Hashimoto – Wywiad z dr Jakubem Pobłockim

dr Jakub Pobłocki

Choroba Hashimoto, czyli przewlekłe autoimmunizacyjne zapalenie tarczycy. Wywiad z endokrynologiem, współpracującym z Centrum Medyczne Dobra – lekarzem Jakubem Pobłockim.


Centrum Medyczne Dobra w zakresie endokrynologii oferuje: konsultacje specjalistyczne, USG tarczycy a także biopsje tarczycy.

Zapraszamy do umówienia się na termin wizyty.

Rejestracja tel. 91 45 39 500 czynna w godz. 13-19 (pn-pt) lub rejestracja@cmdobra.pl 

Centrum Medyczne Dobra: Co to jest choroba Hashimoto?
Dr Jakub Pobłocki.: Choroba Hashimoto, czyli przewlekłe autoimmunizacyjne zapalenie tarczycy, jest chorobą przewlekłą o podłożu autoimmunizacyjnym. W warunkach prawidłowych układ immunologiczny chroni organizm przed narażeniem na szkodliwe czynniki zewnętrzne takie jak np. bakterie, wirusy czy grzyby. W przypadku tej jednostki chorobowej w wyniku nieprawidłowej aktywacji układu immunologicznego dochodzi do powstawania przeciwciał przeciwko elementom własnej tarczycy, czyli do autoagresji. W konsekwencji dochodzi do stopniowego (przez lata) uszkodzenia tarczycy i zmniejszenia produkcji hormonów produkowanych przez tarczcę.
CMD: Kto jest szczególnie narażony na chorobę Hashimoto?
Dr J.P.: Niedoczynność tarczycy jest często spotykanym zaburzeniem czynności tarczycy – występuje u około 5% dorosłych kobiet i około 1% mężczyzn, a choroba Hashimoto należy właśnie do jednej z najczęstszych przyczyn niedoczynności tarczycy i występuję u osób ku temu predysponowanych. Choroba Hashimoto może pojawić się w każdym wieku, zarówno u kobiet i mężczyzn, choć statystyki pokazują, iż częstość jej występowania wyraźnie wzrasta wraz z wiekiem, zwłaszcza w grupie osób po 60 r.ż. Na szczególną uwagę zasługuje fakt możliwości współistnienia choroby Hashimoto z innymi chorobami autoimmunologicznymi np. chorobą Addisona (niedoczynnością kory nadnerczy), cukrzycą typu 1, celikią, reumatoidalnym zapaleniem stawów, łuszczycą, bielactwem, niedokrwistością Addisona-Biermera, przedwczesnym wygasaniem funkcji jajników i wieloma innymi.
CMD: Jakie oznaki dawane przez organizm powinny niepokoić?
Dr J.P.: Do najczęstszych objawów, mogących sugerować niedoczynność tarczycy należą:

  • przybieranie na wadze, pomimo dbania o zdrową dietę i stosowania wysiłku fizycznego
  • zmęczenie
  • obniżony nastój, zmęczenie
  • smutek i przygnębienie
  • zaburzenia snu
  • nadmierna suchość skóry, łamliwe i kruche włosy oraz paznokcie
  • zaburzenia miesiączkowania – wydłużona, obfita, nieregularna menstruacja
  • trudności z zajściem w ciążę
  • obniżenie libido
  • zaburzenia erekcji u mężczyzn
  • zaparcia
  • uczucie zimna
  • bóle mięśni i stawów oraz pogorszenie tolerancji wysiłku fizycznego
CMD: Jak powinno się postąpić w przypadku wystąpienia powyższych objawów?
Dr J.P.: W przypadku wystąpienia objawów wskazujących na niedoczynność tarczycy należy się zgłosić do lekarza rodzinnego, który po badaniu lekarskim (po zebraniu wywiadu i badaniu) zdecyduje o konieczności oznaczenia stężenia TSH. Należy pamiętać, iż samo badanie TSH nie wystarcza i należy oznaczyć również fT3 oraz fT4. Okresową kontrolę stężenia TSH, fT3 i fT4 należy wykonywać u osób, u których w rodzinie rozpoznawano chorobę Hashimoto, a także u osób z innymi chorobami autoimmunologicznymi. Niezwykle ważne jest rozpoznanie niedoczynności tarczycy u kobiet planujących ciążę, ponieważ jest to niekorzystne zarówno dla matki, jak i dla rozwijającego się płodu. Dlatego też u każdej kobiety planującej ciążę i będącej w ciąży powinno się wykonać badania przesiewowe w kierunku niedoczynności tarczycy – TSH, fT3 i fT4.
CMD: Jakie badania są niezbędne dla potwierdzenia choroby Hashimoto?
Dr J.P.: Endokrynolog z pewnością zleci wykonanie badań hormonalnych, oznaczenie stężenia przeciwciał przeciwtarczycowych w surowicy krwi (zwykle przeciwciał przeciwko tyreoperoksydazie (anty-TPO) oraz przeciwko tyreoglobulinie (anty-TG)) oraz wykona usg tarczycy. Niekiedy w przypadku współwystępowania zmian ogniskowych w tarczycy, nazywanych przez pacjentów guzkami, konieczne może okazać się wykonanie biopsji cienkoigłowej (nakłucia zmiany – guzka).
CMD: Jakie są sposoby leczenia?
Dr J.P.: Niestety, obecnie nie znamy skutecznej metody leczenia przewlekłego autoimmunizacyjnego procesu zapalnego toczącego się w tarczycy, które zahamowałoby proces jej niszczenia. Z tego też powodu terapia choroby Hashimoto polega głównie na leczeniu konsekwencji choroby, czyli niedoczynności tarczycy i polega ona na przyjmowaniu brakujących hormonów tarczycy. Regularne przyjmowanie brakujących hormonów tarczycy prowadzi do normalizacji stężenia TSH i powrotu zdrowia. Większość chorych można leczyć ambulatoryjnie. U osób z bardzo ciężką niedoczynnością tarczycy lub ze współistniejącymi poważnymi chorobami (np. ciężka choroba serca) początkowo konieczne może być leczenie w szpitalu.
CMD: Wiele się słyszy ostatnio o roli diety wleczeniu choroby Hashimoto, czy naprawdę jest ona tak istotna?
Dr J.P.: Bardzo istotnym elementem leczenia każdej choroby jest zdrowa dieta, w tym również choroby Hashimoto, powinna ona uwzględniać pewne restrykcje żywieniowe oraz być bogata w produkty zawierające m.in. selen. Nie jestem przeciwnikiem podejmowania przez pacjentów prób stosowania różnych rodzajów rozsądnie prowadzonych diet, niemniej jednak nie ma na chwilę obecną dowodów na to, aby jedna konkretna dieta dla wszystkich pacjentów z chorobą Hashimoto przynosiła pożądany efekt.
CMD: Czy możliwe jest całkowite wyleczenie choroby Hashimoto?
Dr J.P.: Na chwilę obecną nie znamy lek czy też metody postępowania, która pozwoliłaby na całkowite wyleczenie z choroby Hashimoto. W przypadku pacjentów z tą chorobą i niedoczynnością tarczycy konieczne jest przewlekłe przyjmowanie hormonu tarczycy, zwykle przez całe życie, co przywraca prawidłowe funkcjonowanie organizmu oraz pozwala na prowadzenie normalnego życia.

Doktor Google i Doktor Wikipedia

webmaster
Posted in Aktualności, Poradnik Pacjenta
aerial-3242869_1920

Doktor Google i Doktor Wikipedia

Niebezpieczeństwa samodiagnozowania

Samodzielna diagnostyka, dokonywana za pośrednictwem tzw. doktora Google’a, jest nie tylko częstym źródłem stresu i kosztów dla internautów, ale też poważnym obciążeniem dla szeroko rozumianego rynku zdrowia.

Niemal każdy internauta szuka informacji o zdrowiu, a zdecydowana ich większość robi to minimum raz w miesiącu. Szukanie, przeglądanie i zgłębianie wiedzy o zdrowiu jest trzecią najpopularniejszą aktywnością wśród internautów. Tylko sprawdzanie poczty i korzystanie z wyszukiwarek pod względem powszechności aktywności w sieci zdołało wyprzedzić tę czynność.

Coraz częściej do lekarzy trafiają pacjenci, którzy przychodzą tylko po receptę. Diagnozę już mają. Postawił ją dr Google. Czy warto jednak ufać internetowym przeglądarkom w kwestii tak priorytetowej jak zdrowie? 

Gdy próbujesz dowiedzieć się, co Ci dolega, często możesz niepotrzebnie najeść się strachu, albo – przeciwnie – uśpić czujność i zlekceważyć poważny objaw. 

Aż 25% wyników wyszukiwania związanych z frazą „ból głowy” prowadzi do treści o guzie mózgu. Możemy napędzić sobie strachu, co nie miara, ale z drugiej strony, może nas to skłonić do wizyty u lekarza. Tym bardziej, że powiedzenie „nie ma zdrowych ludzi, tylko źle zdiagnozowani” może wcale nie być tak bardzo przesadzonym. Aż jedna czwarta kobiet w Wielkiej Brytanii źle zdiagnozowała swoje dolegliwości opierając się na wiedzy dostępnej w internecie. Co gorsze, te osoby zakupiły i wzięły lekarstwa na schorzenia, których faktycznie nie miały.

Większość internetowych informacji o chorobach nie pochodzi od profesjonalistów (lekarze naprawdę  nie mają na to czasu), a zatem pacjent zazwyczaj wyciąga błędne wnioski o swoim stanie zdrowia.  Psychologiczny mechanizm samodiagnozowania działa w taki sposób, iż kiedy pacjent pojawia się w końcu u lekarza, to wyolbrzymia symptomy zgodne z opisem choroby, którą rozpoznał  u siebie, a ukrywa te, które do niej nie pasują. 

Potwierdzenie diagnozy danej dolegliwości lub choroby możliwe jest tylko poprzez bezpośredni kontakt z chorym, ocenę jego wyglądu, zapachu czy stanu emocjonalnego. Niezwykle istotne jest również, wykonanie różnych badań diagnostycznych. Bez nich, bardzo trudno jest jednoznacznie określić, powód naszego złego samopoczucia oraz pogarszającego się stanu zdrowia.

Lekarz diagnozując dane schorzenie opiera się na swojej wiedzy i doświadczeniu, a także może porównać wiele przypadków. Natomiast pacjent ma tylko wiedzę tylko na temat jednego przypadku – siebie lub kogoś z najbliższej rodziny, oraz oczywiście tego, co przeczytał na forum internetowym.

Lekarz opiera się na badaniach indywidualnie dobranych dla każdego chorego, a pacjent w wielu przypadkach nie wie, jakie badania  powinien wykonać i wykonuje je według własnego uznania. Jest to działanie bardzo niebezpieczne, gdyż  wiele chorób ma podobne objawy i trzeba umieć je różnicować.

 W naszych czasach, w których dostęp do informacji jest praktycznie nieograniczony, musimy na nowo uczyć się korzystania z porad prawdziwych, realnie istniejących lekarzy, którzy są w stanie obiektywnie nas zdiagnozować na podstawie wiedzy zdobytej w trakcie wieloletniej edukacji oraz pracy w konkretnej specjalizacji.

Żeby zostać lekarzem, trzeba się przez 6 lat intensywnie uczyć, aby dokładnie poznać organizm człowieka.

Po skończeniu studiów trzeba… nadal się uczyć i zdobywać doświadczenie praktyczne, bo człowiek człowiekowi nierówny i żeby postawić diagnozę, trzeba go po prostu zobaczyć, dotknąć, czasem ukłuć lub uderzyć młoteczkiem albo wsadzić do tuby rezonansu. Należy przede wszystkim pamiętać, że bagatelizowanie niektórych dolegliwości może pozbawić pacjenta szansy szybkiego wykrycia poważnych schorzeń i skutecznego ich leczenia. Do realnie istniejącego lekarza powinniśmy chodzić nie tylko dlatego, że jest profesjonalistą w danej dziedzinie, lecz również  z powodu jego obiektywizmu wobec pacjenta.

Do zobaczenia w realu.

Zespół lekarzy Centrum Medycznego Dobra

Nadciśnienie tętnicze

webmaster
Posted in Poradnik Pacjenta

Nadciśnienie tętnicze

Ponad 9 milionów Polaków choruje na nadciśnienie tętnicze. Jest ono chorobą cywilizacyjną i pozostaje najważniejszym czynnikiem ryzyka przedwczesnej śmierci na całym świecie. Wysokość ciśnienia tętniczego wykazuje związek ze śmiertelnością i zapadalnością na choroby układu krążenia (zawał serca, udar mózgu, niewydolność serca, choroba tętnic obwodowych), nieleczone – jest jedną z głównych przyczyn niewydolności nerek.

Kiedy rozpoznajemy i jakie są objawy nadciśnienia tętniczego?

O nadciśnieniu tętniczym mówi się wówczas, gdy jego wartości wzrosną powyżej 140 mm Hg (skurczowe) i 90 mm Hg (rozkurczowe).

Nadciśnienie, aż do chwili wystąpienia powikłań, zwykle przebiega skrycie. Podwyższone wartości ciśnienia tętniczego często wykrywane są przypadkowo. Jeśli już wystąpią objawy, są one mało charakterystyczne: bóle głowy, nadmierna pobudliwość, bezsenność, łatwe męczenie, czasem uczucie kołatania serca, zaczerwienienie twarzy, szyi, klatki piersiowej (zwłaszcza przy dużym wzroście ciśnienia). U niektórych chorych nadciśnienie może mieć charakter chwiejny i nie powodować powikłań narządowych przez długi czas, natomiast u innych – od chwili rozpoznania ma charakter utrwalony i wcześnie prowadzi do powikłań.

Czynniki ryzyka rozwoju nadciśnienia tętniczego

Istnieją czynniki ryzyka zwiększające prawdopodobieństwo zachorowania. Są nimi: niehigieniczny i nieustabilizowany tryb życia, długotrwały stres, zaniedbanie aktywności fizycznej, źle zbilansowana dieta, palenie papierosów, nadużywanie alkoholu i kawy, zaburzenie rytmu dobowego, bezsenność, nadwaga i otyłość (szczególnie brzuszna), która prowadzi do zaburzeń hormonalnych i zwiększenia poziomu tłuszczów we krwi. Istotnym czynnikiem ryzyka jest skłonność genetyczna, która powinna skłonić pacjenta do regularnego monitorowania ciśnienia.

Dużą rolę w rozwoju nadciśnienia tętniczego pierwotnego przypisuje się przewlekłemu podwyższeniu stężenia sodu w surowicy krwi, warunkowanemu np. zwiększoną konsumpcją sodu, zawartego głównie w żywności przetworzonej.

Ogromną rolę w rozpoznaniu nadciśnienia tętniczego odgrywają pomiary ciśnienia dokonywane samodzielnie przez pacjenta poza gabinetem lekarskim.

Jak często mierzyć ciśnienie?

We wstępnej fazie diagnostyki nadciśnienia zaleca się kontrolę ciśnienia dwa razy dziennie, po dwa pomiary w kilkuminutowych odstępach – jeśli lekarz nie zalecił innej częstotliwości badania.

Wyniki warto zapisywać w dzienniczku lub w telefonie komórkowym – dzięki czemu lekarz podczas wizyty ma wgląd, jak wartości ciśnienia zmieniają się w czasie oraz jaki wpływ na wyniki mają różne czynniki, m.in. zmęczenie, stres, dieta, używki. Aby diagnostyka nie budziła wątpliwości, warto dokonywać pomiarów przez kilka kolejnych dni (co najmniej tydzień) – rano i wieczorem.

Nie ma potrzeby wykonywania tak częstych pomiarów, gdy ciśnienie jest już wyrównane. Wówczas wystarczą pomiary co kilka dni, o różnych porach. Zawsze należy zmierzyć ciśnienie przy złym samopoczuciu. W przypadku osób przyjmujących leki obniżające ciśnienie, pomiary powinny być wykonywane tuż przed przyjęciem leków, by ocenić, czy leczenie jest całkowicie skuteczne.

Najważniejsze zasady pomiaru ciśnienia tętniczego:

  • pomiar wykonuje się w pozycji siedzącej, w spokoju, po minimum 5-minutowym odpoczynku. Przed pomiarem przez minimum 30 minut nie należy palić tytoniu, pić kawy i wykonywać ćwiczeń fizycznych.
  • przedramię powinno być podparte, a mankiet powinien znajdować się na wysokości serca
  • okresowo badanie należy wykonać na obydwu kończynach górnych

Jaki ciśnieniomierz wybrać?

Najbardziej polecane do pomiarów domowych są elektroniczne aparaty automatyczne wykorzystujące metodę oscylometryczną. Aparaty automatyczne minimalizują ryzyko nieprawidłowego wypełnienia mankietu, co może mieć wpływ na wynik pomiaru. Zbyt duże ciśnienie w mankiecie może wywołać reakcję bólową i wzrost ciśnienia tętniczego. W aparatach automatycznych wypełnianie mankietu dostosowane jest do wysokości ciśnienia tętniczego krwi.

Wybierając aparat do kontrolnych pomiarów w domu, trzeba zwrócić uwagę na wielkość mankietu, dobierając go do obwodu ramienia. Zarówno zbyt luźny, jak i zbyt ciasny mankiet może zafałszować wynik pomiaru.

Chorzy z zaburzeniami rytmu serca powinni się zaopatrzyć w aparat z czujnikiem do wykrywania nieregularnej pracy serca.

Trzeba pamiętać o tym, że aparaty do pomiaru ciśnienia mogą się rozkalibrować, stąd istnieje konieczność okresowej kalibracji przyrządu w serwisie lub w przychodni (porównując pomiar z aparatu domowego do tego z profesjonalnego sprzętu).

Dalsza diagnostyka…

Każdy pacjent z podejrzeniem nadciśnienia tętniczego powinien mieć wykonane pełne badanie kliniczne obejmujące: dokładnie zebrany wywiad, badanie przedmiotowe ze szczególnym zwróceniem uwagi na wykrywanie patologii wskazujących na nadciśnienie wtórne (powstające w następstwie innych występujących u pacjenta chorób, np.: zwężenia tętnicy nerkowej, nadciśnienia naczyniowo-nerkowego, zespołu Cohna, obturacyjnego bezdechu sennego, guza chromochłonnego) oraz obecność powikłań narządowych. Konieczne jest wykonanie testów laboratoryjnych i innych specjalistycznych badań diagnostycznych.

Leczenie nadciśnienia tętniczego

Pierwszym etapem leczenia jest zmiana trybu życia, zalecana każdemu pacjentowi. Obejmuje ona:

  1. leczenie otyłości i nadwagi
  2. odpowiednią dietę z obniżoną zawartością soli (ograniczenie spożycia soli do 4,35-6 g/dobę powoduje przeciętny spadek ciśnienia tętniczego o 2-8 mm Hg)
  3. podjęcie aktywności fizycznej (regularna aktywność fizyczna pozwala obniżyć ciśnienie tętnicze o 4-9 mm Hg)
  4. zaprzestanie palenia tytoniu
  5. zmniejszenie spożycia alkoholu
  6. nauka radzenia sobie ze stresem

Możliwości leczenia nadciśnienia tętniczego są obecnie bardzo duże.

Preparat leczniczy musi jednak być dobrany odpowiednio do zaawansowania choroby, a jego działanie u poszczególnych osób ściśle monitorowane przez lekarza. Nie kontrolowane przez lekarza, domowe leczenie nadciśnienia może spowodować wiele powikłań i nie daje pożądanego efektu.

Pacjenci popełniają zwykle podczas leczenia nadciśnienia tętniczego zasadniczy błąd, przerywając przyjmowanie leków z chwilą stwierdzenia powrotu ciśnienia tętniczego do poziomu ustalonego przez lekarza. Zapominają, że powróciło ono przecież do normy dzięki zażywaniu leków powodujących jego obniżenie.

Podstawowym celem terapii pacjenta z nadciśnieniem tętniczym jest zmniejszenie śmiertelności oraz globalnego ryzyka powikłań sercowo-naczyniowych i nerkowych. O tempie obniżania ciśnienia oraz jego docelowych wartościach decyduje lekarz, rozważając indywidualną sytuację kliniczną każdego pacjenta. W większości przypadków za prawidłowo wyrównane uważa się wartości ciśnienia tętniczego poniżej 135/85.

Leczenie nadciśnienia tętniczego trwa do końca życia.

Centrum Medyczne Dobra proponuje w ramach diagnostyki i leczenia nadciśnienia tętniczego:

  • konsultacje hipertensjologa
  • konsultacje kardiologa
  • USG serca, jamy brzusznej, tętnic szyjnych
  • całodobowy ambulatoryjny pomiar ciśnienia tętniczego – tzw. Holter ciśnieniowy
  • całodobową rejestrację zapisu EKG – Holter EKG

Celem umówienia wizyty, prosimy o kontakt z rejestracją tel. 91 45 39 500 w godz. 13-19 (pn-pt) lub mailowo: rejestracja@cmdobra.pl .